Bedensel sağlımız kadar ruhsal sağlığımızda yaşam süremizi etkiliyor. Nasıl ki bedensel herhangi bir rahatsızlığı olmayan insanlar, bedensel bir rahatsızlığı olan diğer insanlara göre daha uzun yaşama şansları varsa, ruhsal rahatsızlığı olan bir insan ile olmayan bir insanın da yaşam süreleri farklı olabiliyor.
Yapılan araştırmalara göre bazı psikiyatrik hastalıklar (şizofreni gibi) insan ömrünü kısaltıyor. Bunun nedeni tam olarak bilinmese de (kullanılan ilaçların etkisi mi, kendilerine yeteri kadar bakamamaları mı vs.) bu konudaki çalışmalara bir örnekte Amerikalı ve İsveçli bilim adamlarından geldi.
Araştırmaya göre, erkek bipolar (İki Uçlu-Manik Depresif Bozukluk) hastaları diğer normal insanlara göre ortalama olarak 9 yıl daha erken ölüyorlar. Kadınlarda ölüm oranı ise bipolar hastalığı olmayanlara göre iki misli artıyor. Bunun nedeni ise intihar, kalp- damar hastalıkları ve kanser. Ayrıca diabet ve akciğer hastalıkları da nedenlerden bazıları.
Fakat araştırmaya göre, eğer bipolar insanlar bu hastalıklarını için zamanında ve yeterli tedaviyi alırlarsa, bu hastalıklardan dolayı erken ölen normal insanlardan daha uzun yaşayabiliyorlar (JAMA Psychiatry). Bu da psikiyatrik rahatsızlığı olan hastaların diğer hastalıkları konusunda yeterince ilgi almadıkları düşüncesini oluşturabilir.
Psikiyatrist Doç. Dr. Armağan Samancı: ‘‘Önemli psikiyatrik bir rahatsızlığı olan hastalar, kendilerine iyi bakamamakta ve genel sağlık sorunları için başvurdukları hastanelerde yeterince ilgi alamamaktadırlar. Rahatsızlığın etkisi ile verilen tedavilerini ya da takiplerini de tam olarak yerine getirememektedirler. Aileleri de bu konuda destek vermiyorsa tedavileri ya da erken teşhisleri aksamaktadır. Ayrıca son yıllarda bipolar hasta tedavisinde kullanılan ilaçların kilo aldırması ve kan şekeri düzenini bozucu etkileri de hesaba katılmalıdır. Hastalar ve tedavi ekibi bu sorunları takip etmez ise diabet oluşabilir. Ayrıca ilaçların kanda kolesterol artışına sebep olan ve metabolizmayı bozan etkileri de yakından takip edilmelidir.’’
Kaynak: JAMA Psychiatry-Ağustos 2013
|