Evlilik öncesi ilişkilerin çoğu bitmektedir. Bu bitenler arasında yıllarca keşke bitmeseydi denilen ve hatırlandığında özlenen ilişkiler de vardır. Biten ilişkilerin çoğunda bir çatışma söz konusudur. Çatışmalar ilişkinin kalıcı yaralarıdır, iyileşse bile izleri kalır ve rahatsızlık yaratır.
Birçok kişi farkında olmadan ilişkisini bozar ve daha da tehlikelisi bozduğunu fark etmez.
Bir ilişki için en tehlikelisi , karşısındaki kişide farklı bir kişiyi aramasıdır. Bir anlamda aşk duygusunu yaratan da budur. Yani aslında aradığımız ve ideale yakın kişiyi birisinde bulmamızdır “ aşk ”. Ancak o aranılan o kişi midir bu zaman içinde anlaşılmaya başlar.
İşte sevgilimiz aradığımız kişiye uymuyorsa , bu sefer onu aradığımız kişiye benzetme çabası başlar.
Bu noktada karşımızdaki , kendi zevkine ve bedenine uymayan bir elbisenin kendisine giydirilmeye çalışıldığı hissine kapılıp tepkiler vermeye başlayabilir. Bu bir büyük savaşın ilk borazan sesleri olabilir.
Bir ilişkinin güzel tarafı iki kişinin de bir birini iyi bir duygusal pazarlıkla anlaşma noktasına getirmesidir. Bu anlaşmanın imza finali de evliliktir.
İki insanın karşısındaki kişide daha iyiyi aramasında bir sakınca yoktur. Ancak karşısındaki kişide olmayanı ısrarla aramasında sakınca vardır. Bu kişinin gitmesi zor olan ilişkilerine, arkadaş ve dostlarının ısrarla “ sana uygun değil “ demesine rağmen ısrarla “ ya olacak ya olacak” mantığı ile yaklaşması sorun olandır.
Bu noktada başka bir tehlikede karşıdaki kişinin, ona uydurulmaya çalışan yanlış elbiseye kendisinin girme çabasıdır. Sevdiğimin istediği olsun mantığı ile giymeye devam edemeyeceği ya da giyse de rahatsızlık duyacağı bir elbiseye katlanmasıdır.
Aslında bu iki taraflı yaklaşım, çocukluktan şekillendirilen bir yapıdır. Yani çocuklukta ısrarla her istediğine sahip olmayı öğretilmiş bir bireyle, oyunda elinden tutulursa istenilen yere çekilebilen bir bireyin ilişki şeklidir. İki kişide farkında olmadan bu geçmişin içine çekilip , kararlarını bu yönde verebilir.
|