İç dünyamızda ve zihnimizde bizi şekillendiren, davranışlarımızı belirleyen binlerce kayıt var. Bazıları yüzyıllarca önceden aileden aileye aktarılan davranış, inanış, örf-adet, yemek alışkanlıkları gibi içimizde, bizden diye kabul ettiğimiz parçalardır. Farkında olmadan ya da olarak bu iç dünyamıza kazınmış duyguların etkisinde kalırız.
Çocukluğumuzdaki ve hatta hatırlayamadığımız bebekliğimizdeki annemizin bakışı, babamızın bize verdiği güven, sevdiklerimizin iyi yaklaşımları hep iç dünyamızda minik minik özlem duyduğumuz hatıralar yaratırlar. Hatıralar duygusal iç dünyamızın hayalleridir.
Duygusal kendimize özel iç dünyamızın, çirkinliklerden arındırılmış bütün güzel anıları yan yana getirilerek hep özlenilen bir duygu yaratılır. O duygu, bizi yetiştiren insanların verdiği tüm güzel duyguların bileşkesidir. Doğal olarak kalıtsal yapımızdan gelen daha duygusal ya da daha az duygusal olmanın verdiği etkiler de vardır.
Duygular dünyanın her tarafında benzerdir. Kültürler farklı olabilir ya da diller farklılık oluşturabilir, ama duygular dünyanın her tarafındaki ortak dildir. Bazı toplumlar duyguları daha yoğun yaşar, bazı toplumlarda ise travmatik olaylar sonrası sıcak duyguların yerini kin, nefret gibi olumsuz duygular alır.
Bireyler kendilerinden çok farklı kültürlerden ya da çevrelerden gelse bile, onlara geçmişteki güzel duygularını hatırlatan insanlara yakın hissederler. Eğer o insanda geçmişin güzel duygularını yakalarlarsa, âşık olurlar. Yani aşk bir anda olmaz. Duygusal iç dünyamızdaki anılar yıllar içinde mayalanır, gelişir ve geçmişin duygularını yakaladığı birisinde o anda aşkı yaşar.
Geçmişin anılarını birisinde bulamazsa bu sefer birey kendini aldatır ve çölde serap görmek gibi birisinde olmasa bile geçmişindeki güzel duyguları onda görmeye başlar. Birey duygulara önem veriyorsa o duyguları hep arayacaktır ve karşısına geldiğinde de bulacaktır. Aşk, çocukluğun güzel hayallerinin erişkinlikte özlemle bulduğu bir arkadaştır.
|