İnsanlar farklı farklı kişilik ve yetişme tarzına sahip olduklarından çiftlerin her konuda aynı düşünmesi olanaksızdır.
Farklılıklar bireyleri çatışmaya ve tartışmaya götürebilir. Bu doğaldır. Ancak doğal olmayan çiftlerin farklılıkları üzerinden başlayan gerginlikte , kendi geçmişlerinden gelen çatışmaları da karşısındaki eşi üzerinde tartışması ve yaşamasıdır.
Hepimizin geçmişi olumlulukların yanı sıra yaşadıklarımızla ilgili olumsuzluklarla da doludur. Bu olumsuzlukların bazıları iç dünyamızda, kızgınlık ve tepki ile beraber gömülüdür. Bireyler yaşamlarında bu geçmişteki olumsuzlukları anımsatan ipuçları yakalarlarsa , verdikleri tepkiler sadece o anda yaşanan sıkıntıya değil geçmişlerindeki bazı sıkıntılara da karşı olur. O zamanda orantısız bir tepki verilmiş olur. Evlilik içindeki yıpratıcı kavgalardaki en önemli neden budur.
Bir tartışma ile geçmişin gömülü sıkıntıları hortlar ve tartışmaya dahil olur ve kişiler sadece eşleri ile değil geçmişin hortlakları ile de tartışmaya başlar.
“Kendini Tanı” bu anlamda önemli bir sözcüktür. Eşler , kendilerini daha iyi tanıdıkça karşısındakini de daha iyi anlayıp çözebilirler.
Sürekli karşımızdakini suçlayarak çözüm arama , aslında çözümsüzlüğün en büyük göstergesidir.
Eşler, diğerine problemleri yükleyerek kendinden kaynaklanan sıkıntıları görme şansını yitirirler. Yada neden olarak tek bir konuya odaklanıp , tüm mutsuzluklarının ondan kaynaklandığını düşünmek, aslında kendimizde ve karşımızdakinde çözülebilecek bir çok problemin anlaşılmasını engeller.
Yaşamdan doyum almak aynı zamanda mutlu olmamızı da sağlar. Yaşamdan doyumu arttırmak, kendimizi mutlu edecek uğraşlar ve işler yapmamızla da ilgilidir. İyi bir arkadaş –aile çevresi, gönüllü yada ücretli değer aldığımız işler yapmak da yaşamsal olarak doyum duygusu oluşturur.
Çocukların evlilikte mutluluğu arttırmasının nedeni , değer aldığımız ve doyum verici bir aile –çocuk ilişkisinin başlamasıdır. Duygusal olarak çocuğun doyurucu etkisi de her yaşta aile için mutluluğu arttırır.
Kişisel olarak iyi hissetmek ve kendine değer vermek insanları doğal olarak iyi hissettirir ve bütün yaşam doyumunu evlilikte aramalarına engel olur.
Kişisel olarak yaşamdaki eksiklikleri karşısındakinin üstüne atmadan , kendi bireysel gelişimini sağlamak da , çatışmaların önüne geçme açısından önemlidir.
Evlilik birinin rahatı için seçtiği bir yapı değil iki kişinin duygusal ve iş yükü paylaşımı ile el ele verdiği beraberliktir.
Eşlerden birinin eksikliklerini diğerinin özverisi tamamlar. Ancak diğeri bu özveri karşısında gittikçe daha fazlasını beklerse, ilişki sıkıntıya doğru yönelir.
Evlilikte sorunları fark ettikçe ortaya koyma dengelerin ileride iyice bozulmasının önüne geçer.
Ancak sorun ne olursa olsun iyilik duygusunu kaybetmemek ve gerekirse affetmek yaraların açık kalmasının önüne geçer.
|